W dniu 8 maja 1947 roku aresztowano rotmistrza kawalerii Wojska Polskiego Witolda Pileckiego. W czasie przesłuchania torturowany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa. W niecały rok później – 3 marca 1948 roku – przed Rejonowym Sądem Wojskowym w Warszawie rozpoczął się proces „grupy Witolda”. Pileckiego oskarżono m.in. o przygotowywanie zbrojnego zamachu na grupę dygnitarzy Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. Rotmistrz skazany został wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie z 15 marca 1948 r., utrzymanym w mocy postanowieniem Najwyższego Sądu Wojskowego z 3 maja 1948 r., z art. 7, art. 6, art. 13 § 1 i § 2 w związku z art. 1 § 2 i 3 oraz art. 4 § 1 dekretu z 13 czerwca 1946 r. (tzw. małego kodeksu karnego), art. 117 § 1 i 2 kodeksu karnego Wojska Polskiego i art. 191 § 1 k.k. z 1932 r., na łączną karę śmierci, pozbawienie praw publicznych na zawsze i przepadek całego mienia.
Skład sędziowski Najwyższego Sądu Wojskowego tworzyli: pułkownik Kazimierz Drohomirecki, podpułkownik Roman Kryże, major Leo Hochberg, porucznik Jerzy Kwiatkowski, major Rubin Szwajg. Wyrok wykonano dnia 25 maja 1948 r. w więzieniu mokotowskim.
Unieważnienie wyroku w sprawie Witolda Pileckiego nastąpiło dnia 1 października 1990 roku.
Przeprowadzone w 2012 ekshumacje pozwoliły stwierdzić, że Rotmistrza pochowano w kwaterze na Łączce… zbiorowej mogile, skazując – jak mniemały władze komunistyczne – bohaterów na zapomnienie…
Na temat Rotmistrza Witolda Pileckiego zob. m.in.:
-Cyra A., Rotmistrz Pilecki. Ochotnik do Auschwitz, Warszawa 2014.
-Tracki Krzysztof, Młodość Witolda Pileckiego, Warszawa 2014.
-Pawłowicz J., Rotmistrz Pilecki, 1901-1948, Warszawa 1998.
Na zdjęciu: Rotmistrz Witold Pilecki (źródło:pilecki.ipn.gov.pl )